"نماز اولیاء الله"

​سرمشق ما در زندگی، در معاشرت، در جهاد، در غبادت، پیشوایان معصومند.

نماز آنان نیز برای ما الگوست.

هرچه انسان خداشناس تر باشد،عبادتش عمق بیشتری داشته و عاشقانه تر و عارفانه تر خواهد بود.

پیامبران و اولیاء الله ، به خاطر عشقی که به خدا داشتند، بیش از همه عبادت می کردند. همواره به یاد خدا بودند، سجده های طولانی ، رکوع های مستمر، نماز شب های همراه با گریه، دعاهایی از دل برخاسته داشتند.

​پاکان و نماز:

دلیل آنکه حضرت ابراهیم علیه السلام به مقام "دوستی خداوند" رسید و "خلیل الله" شد، سجده های طولانی ایشان بود.

حضرت موسی علیه السلام، پس از هر نماز مستحب، قسمت راست و چپ صورت خود را به خاک می نهاد.

امام کاظم علیه السلام بعد از نماز صبح، سر به سجده می گذاشت و تا پاسی از روز رفته، در حال سجده بودند.

امام سجاد علیه السلام در سجده به قدری نام خدا را تکرار می کرد و طول می داد که وقتی سر بلند می کرد، بدنش خیس عرق بود. به آن حضرت از آن جهت "سجاد"گفته اند که سجده های طولانی داشتند و آثار سجده در پیشانی و و مواضع سجودشان آشکار بود.

حضرت علی علیه السلام آن قدر رکوع طولانی داشتند که عرق، از ساق پای ایشان جاری می شد.

حضرت علی علیه السلام در نماز از خود بیخود می شد، رنگ از چهره اش می پرید.

رسول الله صلی الله علیه و آله و نماز:

پیامبر خدا صلی الله علیه و آله شیفته نماز بودند و چنان دلبسته به آن بودند که برای رسیدن وقت نماز لحظه شماری می کردند و چون وقتش می رسید، چنان بودند که گویا کسی را نمی شناسند و به سوی نماز می شتافتند.

آن حضرت می فرمود:

خداوند، نور چشم مرا در نماز قرار داده و آن را در نظرم محبوب ساخته است .انسان گرسنه و تشنه وقتی آب و غذا می خورد، سیر و سیراب می شود ولی من هرگز از نماز سیر نمی شوم.

وقتی آن حضرت نماز می خواند، دلش لرزان و هراسناک بود و از خوف خدا می لرزید.

رسول خدا صلی الله علیه و آله بخش عمده ای از شب را به عبادت می گذراندند.

پیامبر صلی الله علیه و آله می فرمود:

من بهشت را برای شما ضمانت می کنم، به شرط آنکه مرا با سجده های طولانی یاری نمائید.

در قرآن سیمای یاران محمد صلی االه علیه و آله را چنین معرفی می کند:

"تَراهُمْ رُکَّعاً سُجَّداً يَبْتَغُونَ فَضْلاً مِنَ اللَّهِ وَ رِضْواناً سيماهُمْ في وُجُوهِهِمْ مِنْ أَثَرِ السُّجُودِ" (سوره فتح،29)

همراهان پیامبر را می بینی، که اهل رکوع و سجودند، رحمت و رضای خدا را می طلبند، و اثر سجود بر سیمایشان آشکار است.

سجده بر تربت امام حسین علیه السلام:

امام صادق علیه السلام جز بر خاک مزار امام حسین علیه السلام سجده نمی کردند، و می فرمودند:

سجده بر تربت امام حسین علیه السلام نورانیتی دارد که همه پرده های مانع را پاره می کند.

روشن است که سجده بر تربت سید الشهداء ، الهام دهنده فداکاری در راه دین و جهاد و شهادت در راه خداست و نمازگزار را با فرهنگ شهادت و مبارزه که در کربلا جلوه کرد، آشنا می سازد.

برگرفته از کتاب آشنایی بانماز، محسن قرائتی

التماس دعا