زندگینامه مختصر امام محمدتقی (ع) (به مناسبت سالروز شهادت آن حضرت)

امام محمد تقى ^{(علیه السلام)} دهم ماه رجب سال 195 هجری قمری در مدینه منوره چشم به جهان گشود. پدر بزرگوارش حضرت رضا^{(علیه السلام)}و مادر ارجمندش بانویى مصرى تبار به نام سبیکه یا خیزران بود .

وی در سن 7 سالگى و پس از شهادت امام رضا ^{(علیه السلام)}به امامت رسید و هفده سال رهبرى شیعیان را به عهده داشت. دوران امامت ‏آن حضرت با دو نفر از خلفاى ستم پیشه عباسى مأمون و معتصم مقارن بود.

امام محمدتقی ^{(علیه السلام)}در داشتن تمام صفات زیباى اخلاقى و انسانى سرآمد خوبان روزگار بود. پارسایى، علم و دانش و بخشندگى‏اش موجب شده بود با القاب جواد، تقى، مرتضى و منتجب شناخته شود. حضرت جواد ^{(علیه السلام)}بر این باور بود که آیات الهى باید در جامعه فراگیر شوند و تمام مسلمانان در گفتار و رفتار و استدلال‌ روزمره خود از قرآن و معارف بلند آن بهره گیرند، به همین جهت‏ سعى مى‏ کرد در گفتگوها و معاشرت و برخورد با مردم از آیات قرآن استفاده کند. حضرت رضا ^{(علیه السلام)}در مورد منزلت فرزندش امام جواد^{(علیه السلام)} و مادر مکرمه آن حضرت، به یارانش فرمود: من داراى پسرى شده‏ام که همچون موسى شکافنده دریاهاى علم است و مانند عیسى مادرى پاک دارد.

امام را همه مسلمانان، عالمی بزرگ می دانستند. ایشان انسانی بردبار، نیکو سخن، عابد و بسیار باهوش بود. حدیثهای بسیاری از آن امام، در کتابهای حدیث، از جمله عیون اخبار الرضا، تحف العقول، مناقب و بحارالانوار نقل شده است.

امام جواد ^{(علیه السلام)}در ذی قعده سال 220 هجری و در سن 25 سالگی به دست همسرش ،ام الفضل، (دختر مامون) مسموم و به شهادت رسیدند.