جمعه, 05 آگوست 2016

حقیقت نماز :

فاطمی

گزارش

نماز

1557 بازدید

حمایت الهى از نمازگزاران:

اشراف قریش به رسول اكرم صلى الله علیه و آله پیشنهاد كردند كه مسلمانان پابرهنه را از دور خود بران تا ما دور تو جمع شویم.

آیه نازل شد: "وَ اصْبِرْ نَفْسَكَ مَعَ الَّذِينَ يَدْعُونَ رَبَّهُمْ بِالْغَداةِ وَ الْعَشِيِّ" (کهف/28)

اى پیامبر! با كسانى باش كه صبح و عصر خدا را مى‏ خوانند.

امام صادق علیه السلام فرمود: یعنى كسانى كه اهل نمازنند.

نماز و قرآن:

زنده شدن نماز، سبب زنده شدن قرآن است، زیرا هر نمازگزار مجبور است كه در نمازهاى هفده ركعتى خود روزى ده بار سوره حمد را بخواند و بدنبال آن یكى دیگر از سوره‏هاى قرآن را. طبیعى است تلاوت دو سوره از قرآن در هر ركعت، مانع به فراموشى سپرده شدن قرآن در جامعه مى ‏گردد.

به علاوه قرآن و نماز بارها در كنار هم آمده ‏اند:

"یتلون كتاب اللَّه و اقاموا الصلوة" (فاطر، 29)

كسانى كه قرآن تلاوت مى‏كنند و نماز به پا مى‏ دارند.

"یمسّكون بالكتاب واقاموا الصلوة" (اعراف، 170)

كسانى كه به قرآن تمسّك كرده و نماز به پا مى‏ دارند. قرآن ما را به نمازدعوت مى ‏كند و نماز ما رابا قرآن آشنا مى ‏سازد.

نماز، شباهتى است با فرشتگان:

نام یكى از سوره ‏هاى قرآن، «صافّات» است. خداوند در اوّلین آیه آن به فرشتگانى كه در صفّ هستند سوگند یاد مى ‏كند. در چند جاى دیگر نیز، قرآن از صفوف فرشتگان و آماده اطاعت بودن آنها سخن به میان آورده است. نام یكى دیگر از سوره‏ هاى قرآن، «صَف» مى‏ باشد كه در آن هم از رزمندگانى كه با صفوف فشرده در راه خداوند جهاد مى‏ كنند ستایش شده است.

این دو واژه «صَف» و «صافّات» كه نام دو سوره است نشانه توجّهى است كه قرآن به نظم و انضباط دارد. نمازگزار نیز در صفوف جماعت شباهتى با فرشتگانى پیدا مى‏ كند كه در صفوف بسیار بزرگ قرار دارند.

ترك نماز و دوزخ:

در قیامت بارها میان اهل بهشت و اهل دوزخ گفتگو رخ مى‏ دهد كه قرآن برخى از آنها را بیان فرموده است. در یكى از آن صحنه ‏ها، اهل بهشت از مجرمان مى‏ پرسند: چه عاملى شما را به دوزخ روانه كرد؟

آنها چهار عامل را مى ‏شمرند، كه اوّلین آنها پایبند نبودن به نماز است:

«لم نك من المصلّین» (مدثر/43)

نماز، كلید قبولى تمام عبادات:

در اهمیّت نماز، همین بس‏ كه در روایات مى‏ خوانیم:

اگر نماز، قبول شود، عبادات دیگر هم قبول مى‏ شود، ولى اگر نماز مردود شود، كارهاى دیگر هم ردّ خواهد شد. (بحار،ج 82، ص 236)

پیوند پذیرش عبادات دیگر به قبولى نماز، نقش كلیدى آن را نشان مى ‏دهد. مثل آنكه اگر پلیس، از شما گواهینامه رانندگى بخواهد، شما هر مدرك و كارت شناسایى معتبر دیگرى هم ارائه دهید، پذیرفته نیست. مجوّز رانندگى، داشتن گواهینامه است، و بدون آن، تمام مدارك، بى اثر خواهد بود. در قیامت نیز مجوّز عبور از صراط، اقامه نماز است و بدون آن هیچ عبادتى قبول نمى ‏شود.

نماز و راه‏ یابى:

ما در هر نماز با گفتن «اهدنا الصرط المستقیم» از خداوند راه مستقیم را مى‏ خواهیم. انسان هر لحظه فكر تازه ‏اى دارد، دوستان و دشمنان، نزدیكان و بیگانگان، طاغوت ‏ها و وسوسه ‏گران و شیاطین نیز با تلقین و تشویق و تهدید و تبلیغ، براى انسان طرح ‏هائى را دارند و برنامه ‏ریزى‏ هائى مى ‏كنند كه انسان جز با امداد الهى هرگز نمى ‏تواند در میان این همه راه كه از هوس ها مایه مى ‏گیرد، نجات یابد و راه مستقیم را بپیماید.

"اهدنا الصراط المستقیم"، را مستقیم:

1. راه خدا و اولیاى خداست.

2. راهى است كه از هرگونه خطا و انحراف دور است.

3. راهى است كه ترسیم كننده آن مرا دوست دارد و نیازم را مى‏ داند.

4. راهى است كه به بهشت منتهى مى‏ شود.

5. راهى است كه با فطرت سالم هماهنگ است.

6. راهى است كه اگر در آن راه بمیرم شهید محسوب مى ‏شوم.

7. راهى است كه از عالم بالا و بالاتر از علم ماست.

8. راهى است كه انسان در آن دچار شك و پشیمانى نمى ‏شود.

9. راهى است از همه راه‏ ها صاف‏ تر، نزدیك‏ تر و روشن‏ تر.

و بالاخره راه مستقیم، راه انبیا، شهدا، صالحان و صدیّقین است. اینها نشانه ‏هاى راه حقّ و مستقیم است كه شناخت آن مشكل و دقیق است وحركت و پایدارى در آن نیاز به امداد الهى دارد.

نماز، جنگ با شیطان است :

همه ما با كلمه محراب آشنا هستیم، این كلمه در قرآن نیز درباره محلّ نماز زكریّا علیه السلام آمده است.

«هو قائم یصلّى فى المحراب» (آل‏‌عمران،38-39)

محراب در لغت یعنى محلّ حرب و جنگ، پس نماز و حضور در محرابِ عبادت، قیام براى جنگ با ابلیس است. اگر انسان هر روز چند بار در محلى قرار بگیرد كه نامش محل جنگ باشد، جنگ با هوس‏ ها و شیطان‏ ها و طاغوت‏ ها، القاى این كلمه چه تأثیرى در فرد و جامعه دارد؟

بگذریم كه امروز به خاطر فرهنگ غلط، محراب‏ ها را تزیین مى‏ كنند و گل‏ بوته‏ هاى كاشى‏ كارى ‏ها، صحنه را درست به عكس كرده و به جاى فرار شیطان جولانگاه او قرار داده است.

روزى پیامبر صلى الله علیه و آله به فاطمه ‏علیها السلام فرمود: این پرده را از جلو دید من بردار، زیرا گلِ روى این پارچه، در حال نماز توجّه مرا از بین مى ‏برد.

ولى ما امروز مبلغ سنگینى خرج مى‏ كنیم تا محراب را با انواع كاشى تزیین كنیم. نمى‏ دانم چرا به اسم شعائر مذهبى و هنر معمارى، از متن اسلام دور مى‏ شویم؟ اسلام هر چه عمیق ولى بى آلایش معرفى شود جاذبه بیشترى خواهد داشت. ما با این همه تزیینات چند نفر را به مسجد جذب كرده‏ ایم و اگر بودجه این تشریفات را صرف نیازهاى ضرورى جوانان كنیم چقدر جذب خواهیم كرد؟