سر نماز کفشاتو دربیار!
سر نماز، شبیه حرم امام رضاست. این کفشاتو در بیار سر نماز وایسادی! با کفش نمیشه نماز بخونی. شبیه حرم امام رضاست!
سر نماز، شبیه حرم امام رضاست. این کفشاتو در بیار سر نماز وایسادی! با کفش نمیشه نماز بخونی. شبیه حرم امام رضاست!
دم در کفش دارا کفشتو می‌گیرند. - کفشتو بده!
کفش هم که می‌دونید یعنی چی؟ تو قران کفش یعنی چی؟
"إِنِّي أَنَا رَبُّكَ فَاخْلَعْ نَعْلَيْكَ ۖ إِنَّكَ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى"
]منم پروردگار تو، نعلین (همه علایق غیر مرا) از خود به دور کن که اکنون در وادی مقدس طوی (و مقام قرب ما) قدم نهاده‌ای. [
کفش هاتو در بیار. تو اومدی به وادی مقدس طوی. الان اینجا جایی ایستادی که من با تو صحبت کردم. این کفش میگن فکر دنیا و اهل‌وعیال رو از ذهنت خارج می‌کنه. تو روایت هست. کفشتو می دی. یعنی فکر دنیارو میدی. فکر دنیا رو بده؛ برو حرم. بعد میگی "السلام علیک یا علی بن موسی الرضا"، آقا سلام.
آقا می‌فرماید که: چی می‌خواستی؟ برای گرفتاریت اومدی؟
میگی نه! کفشمو درآوردم دم در. آقا تو خوبی؟چقدر تو نازنینی!
بعد زیارت امین‌الله می خونی. یک کلمه دعا برای دنیا نمی‌کنه. می گه چقدر عالیه همه‌چیز!
سر نماز شبیه حرم امام رضاست. می گه کفشاتو در بیار سر نماز وایسا. با کفش نمیشه نماز بخونی!
اونوقت حالا سر نماز وقتی کفشاتو در بیاری بدی دست خدا، ای خدا. – میگه کفشاتو بده من. وایسا بخون!
داری کفشتو در میاری بدی دست خدا ها! بعد از نماز کفشاتو میده؛ واکسش زده! تو کفشتو دربیار.
خیلی‌ها میگن آقا گرفتاریم، به هم پیچیدیم، داغونیم، بالا، پایین، این‌ها،...هرچی. چیکار کنیم؟ میگم سر سجادۀ نماز به فکر گرفتاریت نباش! همون لحظه که میگی الله‌اکبر، بگو: من بدهکار نیستم؛ من بیمار نیستم؛ من قرض دار نیستم؛ من هیجان‌زده برای فلان زیبایی‌ها نیستم؛ من دو روز به شب عروسیم باقی نمونده؛ من داماد نیستم؛ من عروس نیستم؛ من هیچی نیستم! الآن عبدم. فکرتو از فکر دنیا خالی کن. سر نماز، به‌اندازۀ نماز. ببین گشایش ایجاد نمیشه؟ انقدرا گفتم رفتن تجربه کردن؛ گفتن گرفتاریمون حل شد.
سر نماز شبیه حرم امام رضاست. کفشاتو در بیار!