صحبت های فوق العاده دکتر الهی قمشه‌ای در مکتب امام حسین (ع)

شما زنده تر از امام حسین (ع) در عالم سراغ دارید؟ زنده مگه کیه ؟ اونیه که صاحب اثره. کی می تونیه این همه خیرات و برکات داشته باشه، در زیر خاک خفته باشه؟ خفته نیست! زندست! زندست که این قدراثر داره؛ زندست که این قدر همه رو دور هم جمع میکنه. اشک شوق ببارید. ما که به خاطر او گریه نمی کنیم. ما که به احوالات او گریه نمی کنیم که. او در منتهی درجه ای از سعاتی است که اونجا فرشتگان غبطه می خورند به حال او. رشک بهشت برینه. حالا من بشینم بگم که ای وای مثلا من غصه امام حسین(ع) رو بخورم؟! امام حسین (ع) غصه همه ی ماها رو خورده.

... ما تشنه ی تو هستیم. ما کشته ی تو هستیم. "مرده ی اوییم و بدو زنده ایم" نظامی خیلی قشنگ گفته که :

"ما که نظر بر سخن افکنده اییم                    مرده ی اوییم و بدو زنده ایم "

آدم وقتی مرده ی کسی میشه، زنده ی اونم هست. می تونیم بگیم : من کشته ی تو هستم، من مرده ی تو هستم، من زنده تو هستم. چرا ؟ برای اینکه این کشتگیه که منو زنده می کنه.

"اقتلونی اقتلونی یا ثقات                    ان فی القتلی حیاه فی الحیاة"

منو بکشید! این هواهای نفسانی ماست که مارو کشته!

"زنده کدام است بر هوشیار                     آن که بمیرد به سر کوی یار"

شما زنده تر از امام حسین (ع) در عالم سراغ دارید؟ زنده مگه کیه ؟ اونیه که صاحب اثره. کی می تونیه این همه خیرات و برکات داشته باشه، در زیر خاک خفته باشه؟ خفته نیست! زندست! زندست که این قدراثر داره؛ زندست که این قدر همه رو دور هم جمع میکنه. اشک شوق ببارید. ما که به خاطر او گریه نمی کنیم. ما که به احوالات او گریه نمی کنیم که. او در منتهی درجه ای از سعاتی است که اونجا فرشتگان غبطه می خورند به حال او. رشک بهشت برینه. حالا من بشینم بگم که ای وای مثلا من غصه امام حسین(ع) رو بخورم؟! امام حسین (ع) غصه همه ی ماها رو خورده.

خواستم بگم "السلام علیک یا اباء عبدالله" ، دیدم که او داره به ما سلام می کنه! ما کجا می تونیم؟ ما از عالم سلام نیستیم. ما اصلا رسیدیم به اون سلام؟ که:

"هُوَ اللَّهُ الَّذِي لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ الْمَلِكُ الْقُدُّوسُ السَّلَامُ الْمُؤْمِنُ الْمُهَيْمِنُ الْعَزِيزُ الْجَبَّارُ الْمُتَكَبِّرُ سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا يُشْرِكُونَ"

سلام نام خداست. من چه سلامی بتونم بکنم؟ سلام او رو من می تونم برسونم. امام حسین (ع) می تونه به ما سلام بکنه. چرا ؟برای اینکه او سلامتی آورد برای ما. او تصلی داد. او داره میگه که غصه نخورید. غصه نخورید که عشق هست. غصه نخورید که یک چنین عالمی است که ببینید ، بیاموزید که چنان عالمی است که ما بخاطرش رقص کنان زیر شمشیر می ریم. ببینید چه خبره اون عالم. ببنید چشمشون به چه مقامی افتاد که:

"زیر شمشیر غمش رقص کنان باید رفت                    کان که شد کشته او نیک سرانجام افتاد"

چرا اینقدر مشتاق بودند؟ چرا اینقد شاعق بودند؟ به ما درس دادن که تو این بدن نیستی. نترس از این مرگ!

این مرگ در حقیقت خروج تو از زندان این عالمه. فکر نکن تو این دست و پا هستی. صد هزار دست و پای دیگه هست در عالم بهت میدن. فکر نکن تو عمری داری. دو مرتبه صد هزار جوانی و صد هزار عمر تازه بهت میدن.

اینو امام حسین(ع) داره میگه: بیاموز از من. ببین این عمل من نشانه این است که تو می تونی ایمان بیاری به حقیقت عشق.اگر که همه دروغ گفتند من راست میگم. اگر همه گفتند و نکردند؛ من یک نفر می کنم. تا بدونی که راسته. تا بدونی که درسته.

بنابراین سلام اوست که بر ماست. و تسلیت اوست که بر ماست. او دل عزادار مارو که ما عزای حسین(ع) داریم؛ معنیش این نیست که داریم برای اون عزاداری می کنیم.یعنی ما عزای رسیدن به اونو داریم.

میگن فلان کس عزای یه باغ داره! یعنی دلش باغ می خواد. عزا که به معنی داغ که نیست که به جیگر ما بذارن. این مراسم عاشورا و مراسم ایام محرم همه نشانه عشق و امیده. ما می رقصیم وسط خیابون از عشق او، از شوق او، گریه می کنیم نه برای اینکه مثلا اون آب دادن یا ندادن! اون غرق در آب بود.

"غرق عشقی‌ام که غرقست اندرین                    عشقهای اولین و آخرین"

بلکه او در حقیقت، دست مارو گرفته که تو اگر در این عالم غصه داری، ناراحتی داری، می ترسی، بیا در حضور من تا من بهت بگم که هیچ غصه ای نباید بخوری! بنابرین گریه ی ما گریه ی شوقه که :

"تو کجایی تا شوم من چاکرت                    چارقت دوزم کنم شانه سرت"

من دلم می خواد مثل تو باشم. یه گوشه ابروی تو رو می تونم بهش برسم لااقل. و می تونیم ما هممون درس بگیریم.